یادی از شهیدان

هنوز خاطرات سرخ حق‌گزاران در ذهن روشن مردان سرزمین سپیده و نور جاری است. هنوز غزل‌های سرخ سپیدارها، مفهوم طراوت و شکوفایی را به گوش مردان آفتاب می‌خوانند و عطر عشق را بر آفاق دل‌های لبریز از ستاره می‌پراکنند.

آری، نام بلند شهید است که واژه‌های پاکی و صداقت را به تصویر می‌کشد و به راز سبز ماندن و جاودانگی، معنا می‌بخشد. آن وقت است که دل‌های عاشق، بی‌قرارِ عطر شکوفه‌های سیب می‌شوند. با جرعه‌ای معرفت، دل‌های کویری جان می‌گیرند و ساقه‌های خشکیده از عطش، دوباره جوانه می‌زنند.

خاطره‌ی مردانی پیش روی ماست که دل‌هایشان به زلالی آب بود و شکوه عشق را با شکفتن در خون تعبیر کردند. لبریز از معرفت و عشق به خدا بودند و زودتر از سنّ و سالشان دلباخته‌ی این عشق شدند. به بازخوانی این روایت‌ها دل می‌سپاریم و سرمست از صفای وجودشان و در مسیر نگاهشان، سبکبالی را مرور می‌کنیم تا صدق و وفایشان انگیزه‌ای شود برای عشق ورزیدن به تمام خوبی‌ها؛ خاطراتی که واگویه‌ی دل‌های خسته‌اند. دل‌هایی که با گذر زمان غبار غم و دلتنگی به خود گرفته‌اند و حکایت پرندگانی را که باور آسمانند، جرعه جرعه به کام دل‌های عاشق می‌ریزند.

سخن از دو پرستوی مهاجر است که درپی ردّی از ستاره، هفت شهر عشق را طی کردند. آهسته بال گشودند و در آسمان یادها به پرواز درآمدند. عاشقانه خدا را در سجده‌هایشان می‌ستودند و برای رضای او گام برمی‌داشتند. اینک ماییم و غمی جانکاه که بر شانه‌هایمان سنگینی می‌کند و دل‌هایمان را می‌فشارد. هرگز از داغ گل‌های باغ نمی‌هراسیم، چرا که آموخته‌ایم «آزادگی با فدا شدن جاودانه می‌ماند.»

خدا از میان خیل پاکان، عاشقان مخلص خود را برمی‌گزیند و به پاس دلدادگی و ایثارشان، آنان را به جوار رحمت خود فرا می‌خواند. خون شهیدان است که در مقابل دشمنان، روح مقاومت ملت مسلمان ایران را بیمه کرد. با قطرات خون شهیدان کربلا درآمیخت تا جاودانگی اسلام را یادآور شود و دستاوردهایی که حاصل خون پاکشان است تا ابد بر تارک انقلاب اسلامی بدرخشد.